AY’I ÖPTÜM YANAĞINDANKaranlık geceler içinde Tararken yalnızlığın simsiyah saçlarını Hüzün gölgelerinde saklarken gözyaşlarımı Sabahı umut edip gülümserken Bir bayram sevinci doğdu ki içime Ay’ı öptüm yanağından Yıldızlar gördü, ay duymadı Bıraktım sevdamı göğün göğsüne Yol verdi bulutlar gecede sevda meşkine Sevgi düşlerinde öylesine hayal kurarken Karanlıklar ışırken gözlerimde Ay’ı öptüm yanağından Mehtap gördü, ay duymadı Yıldızlarla gece sevişirken vuslat deminde Yüreğimde duygular bahara gebe Güç bela yürüdüğüm böyle bir anda Sevdadan yana bir gül açtı ki ta içimde Ay’ı öptüm yanağından Melekler gördü, ay duymadı… Kalbe yakın göze uzak duruşlar var Aşk kokulu nağmelerin her sözünde Beni çılgınca davet ediyor Düşlerin resimlendiği Sevdanın gül bahçesine döndüğü bu anda Ay’ı öptüm yanağından Gece gördü, ay duymadı… Karanlık gecemin tana kavuştuğu yerdeyim Gördüm yakın sabahların gül yüzünü O gül yüzde sökerken düş şafaklarım Hasretin bittiği yerdi ayın gülümsediği yer İçimde duyduğum sevincin melteminde Ay’ı öptüm yanağından Seher gördü, ay duymadı. Duymadı nasıl sevildiğini bu yürekte Nasıl özlendiğini öylesine uzaklardan bakarken Onu ondan habersiz düşünürken Ayrı olmanın hüznüyle böylesine ağlarken Ay güneş için sevgi büyütürken yüreğinde Ay’ı öptüm yanağından Güneş kıskandı Herkes gördü, ay duymadı, Duymadı, görmedi ve gitti… EMİNE USTA (Şiirimi yorumlayan değerli güzel insan Kalimera’ya çok tesekkkür ediyorum) |
Seslendirme bir o kadar güzel,emek verenleri kutlarım,sevgilerle..