Tereci...Ben Düzüneleşmiş acılarımı açarım Kalem traşla Sivrildikce sivrilir ucu Hatalarımın bilinciyle Kuru sıkı kusurlarımı saçarım Benim öyle kocaman Levhalarım yok Bir tahta masada Şiir yazarım Ve benim yaşam kaynağımın sebebidir Aşk En doğru onu bilirim Ona taparım Anlamam Ötesinden ,berisinden,gerisinden Kitabımda yazmaz Yalan,dolan hikaye Öz güven dedikleri Bu olsa gerek Bana yetmesinden belli Nitekim sonucunda Öğretmenlikte değil işim Böyle talebe yaşamışken Amma yine bildigim bir şey var ki Aldığımı satmam Bu dosttur Bu arkadaştır Bu sevgilidir Yada yoldaş Değişmez iyi niyet maskaralığımın ön yüzü Yeter ki Tereci kapımı çalmasın Ben de Tereciyim |