SUSTURULMUŞ ŞİİRTerhise ramak kala Emperyal tetiği çeken Kardeş parmağı, Memleket dağlarında Harman kokusu tanımamış toprağa Cansız bedenler bırakırken Şark çibanlarının yuvalandığı gözlere miller çekildi. Orkestra sazlarının Kıvamlaşan sesleriyle Sömürgen Sürüngen “rap-rap” gürültülü kemirgen apoletlerin örtbas edildiği Insanın insanlığına veda töreniydi.. Bakire tomurcuklardan Buz mavisi esintilerle Dökülen son şebnemleri Platonik hovardamın parmak uçlarına damlattım... Postal vuruğu ayak kadar acılı hayallerim Ne yazık ki ben susturulmuş bir şairim.. Tamay Önal Polat |
sizi alkışlarımla beraber kutluyorum...