SABIR
Sonbahar benim dostum olurdu.
En sevdiğim kedi hep kaybolurdu. İçim sıkkınken dostum eve geldi. Bir parça kumaş var mı dedi. Gittim geldim,gittim geldim. Yok,niye sordun ki dedim. Cevap yoktu,o da yoktu. Gitti...Bekledim gelmedi. Aylar oldu,yıllar oldu. Şaçıma aklar düştü. O hala yoktu,yoktu işte. Bekledim de gelmedi... Hüzün var hep sonbaharda. Artık sevmem kendimi de. Kızıyorum hep kendime. Bir kumaş bulamadım diye. Yıllar geçti, ömür bitti. Bekledim ama,yine gelmedi. Ömrüm geçti baklemekten. Gittim...Bende kayboldum en sonunda. Nuray Dülgar |