Diyorlar ki, "şâir yüreği yeni şiirlere gebedir, sevgili gitmelidir ki, yazsın kalem,"

yine şöyle diyor bir başkası; "gelen eski sevgilimidir ki? özlenen o’mu dur? aynı mıdır?"

bilemem bunları, ben bildiğimi diyeyim yine,

" gelen hoşgelir, baş tâcı, gönül içre,
buruk olur belki tebessümümüz, ama yinede asılmaz yüzümüz

eskisi gibi, içten söyleyemesem de, sevdiği şarkıları bir bir söylerim yine de

o doymadan, almam son lokmamı, o kalkmadan kalkmam sofradan
o yatmadan da girmem yatağa, gelse, sarsa, sevse yine, yeter be... "

İyi bak kendine...
(Son şiir)


Allah biliyor ya
çok sevdim ben seni
herkes
herşeyi
yapabilirde
bu kız başka
kıyamaz bana derdim

nasılda kolay
olmuyor dedin
ne kolay
çekip gittin
hayret

kırıldım
korktum
üzüldüm
şaşırdım
ne edeyim
ne yapayım
kime çatayım
bilemedim
önce

düşündüm
ama sonra
neydi
sevdiğim sende
kaşın mı
gözün mü
sözün mü
özün mü

yüzüm
pek güzel değil
derdin
aldırmazdım

tuhaf lâkaplar
takardın kendine
kızardım

biiti dedin
çektin gittin
bir izâh yapmadın
yaramı açtın
deştin üstüne
kaçtın

ben aradıkça
tuz döktün üstüne
ben uğraştıkça
vurdun
yaramı azdırdın

e be şirin kız
yakıştımı sana
şimdi biz
nasıl anlatırız
bizden sonrakilere
bu sevdayı
kızmazlar mı bize
böyle mi olur sevda diye

Allah biliyor ya
çok kırıldım ben sana
fazla naz
âşık usandırır derler
öyle bir şey değil bu

ama benimde
bi gururum var
haysiyetim var
onurum var

elin adamı yapsa
bu zulmü
ya canımı alır
ya alırım canını

ama
sana karşı
kırık
kolum da
kanadım da

fırsat mı bildin
marifetmi saydın
böyle üzmeyi
böyle ezmeyi

nerde görülmüş
bir sevenin
böyle cezalandırıldığı

yakışmadı
hoş olmadı
güzel başlamıştı
güzelde bitmeliydi
ne diyeyim
bilmiyorum

sende biliyorsun
çok sevmiştim ben seni
zor oldu ama anladım artık
seni ne kadar seversem seveyim
ben senin umurunda bile değilim

Allahıma emanet ol
yine de
iyi bak
kendine...


İstanbul