ALLAHÜ EKBER DAĞLARININ ARKASINDAN
Dün
Albızın kızı Yelesinden tuttu Üşütük korkuların Sormadan Yitik mevsimlerimin Tohuma duacı Şehla kalmış bakışlarını Sen Nasılda inandın Gerçeğin çarmıha gerilişine Oysa Yalanın batsın bile demedin Gözlerimdeki Muzır çocuğa Ben İşte böyle çaresizim Uzak diyarların Mecburi ikametgahında Duygularım hala Mevcutlu olarak Şehri İstanbul da Gün Bitiyor Allahü ekber dağlarının ardında Zaman soluyor Ben ağlıyorum Sen yaşıyorsun Bunada şükür İSMET ZEREN |