66
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
3135
Okunma

I.
Sen yoksun
Tüm sokaklar öksüz kaldı bak
Artık kimseler yok kaldırımlarında yürüyecek
Ve nara atacak ardından seviyorum ulan diye
Sen yoksun
Kimse yok artık.
Uğursuz bir sis çöküyor şehrin üzerine
Caddeler tarumar duvarlar yıkık pencereler kapalı
Işıklar sönük umutlar lekeli
Sen yoksun
Tüm şehir siliniyor artık
Kaldırımlar bomboş yosun tutmuş taşlar
Baykuşlar tünemiş evlerin saçaklarına
Izdırap nasırlaşmış yüreğimde sökemediğim
Ve artık mülteci aşklarım, senden uzaklara
Sen yoksun
Tüm sevdalar yitik artık
Ardına bakmadan yürüyorum
Çala kalem üstünden geçtiğim anılarımın
Biteviye dökülen gözyaşlarımın sessizliğinde suskun adımlarım
Titreyen bedenimi taşıyor şehrin sınırlarına
Sen yoksun
Tüm pınarlar kuruyor artık
Bıraktım şimdi şehrini kendi haline
Silüeti seçilmiyor sisler içinden
Kara bir balçık kaplamış gibi üzerini
Yeknesak bir yalnızlık dökülüyor kubbelerinden
Sen yoksun
Issızlık geçiyor gözlerimden
II.
Ve bir gün
Bu şehri terk ettiğim gibi
Terk edeceğim ne varsa bende senden kalan
Hiçbir iz olmayacak yüreğimde
Hiç kanamayacak yaralarım sen yoksun diye
Silinecek hatıraların zihnimden
Ayyuka çıkan çığlıklarımı susturacağım sus düşüreceğim dilime
Seni anmaktansa kabulleneceğim tüm karanlığını gecelerin
Üşüsem de aymaz düşüncelerimin koynunda
Aldırışsız vuracağım kendimi özgürlüğümün kıyılarına
Ve bir gün
Seni unutacağım
Sen tam döneceğimi sandığın an’da
Hüseyin AKOVALI