VEDA-2I. Sen yoksun Tüm sokaklar öksüz kaldı bak Artık kimseler yok kaldırımlarında yürüyecek Ve nara atacak ardından seviyorum ulan diye Sen yoksun Kimse yok artık. Uğursuz bir sis çöküyor şehrin üzerine Caddeler tarumar duvarlar yıkık pencereler kapalı Işıklar sönük umutlar lekeli Sen yoksun Tüm şehir siliniyor artık Kaldırımlar bomboş yosun tutmuş taşlar Baykuşlar tünemiş evlerin saçaklarına Izdırap nasırlaşmış yüreğimde sökemediğim Ve artık mülteci aşklarım, senden uzaklara Sen yoksun Tüm sevdalar yitik artık Ardına bakmadan yürüyorum Çala kalem üstünden geçtiğim anılarımın Biteviye dökülen gözyaşlarımın sessizliğinde suskun adımlarım Titreyen bedenimi taşıyor şehrin sınırlarına Sen yoksun Tüm pınarlar kuruyor artık Bıraktım şimdi şehrini kendi haline Silüeti seçilmiyor sisler içinden Kara bir balçık kaplamış gibi üzerini Yeknesak bir yalnızlık dökülüyor kubbelerinden Sen yoksun Issızlık geçiyor gözlerimden II. Ve bir gün Bu şehri terk ettiğim gibi Terk edeceğim ne varsa bende senden kalan Hiçbir iz olmayacak yüreğimde Hiç kanamayacak yaralarım sen yoksun diye Silinecek hatıraların zihnimden Ayyuka çıkan çığlıklarımı susturacağım sus düşüreceğim dilime Seni anmaktansa kabulleneceğim tüm karanlığını gecelerin Üşüsem de aymaz düşüncelerimin koynunda Aldırışsız vuracağım kendimi özgürlüğümün kıyılarına Ve bir gün Seni unutacağım Sen tam döneceğimi sandığın an’da Hüseyin AKOVALI |
sen yoksunya en acısında ağlıyorum gecelerin
ah be ah sen yoksunya kan oturuyor dudaklarıma
sen yoksun ..sen yoksun ya hiç tadı yok terimin