Al götür yüreğini bedenimdenKapatıyorum gözlerimi Yalnızlığa oynuyorum zarlarımı Ruhum yeteri kadar ıslandı Göz yaşlarımla Yeteri kadar kırıldı İçimdeki masum çocuk Gri bir son baharın Karşıma dikilmesi oldu aniden umut Al bu hayatı benden Alki seni sensiz yaşamayayım içimde Hiç bişey ıstemiyorum senden Elimden bir şey gelmediği için Kendime saldırıyorum Gecenin karanlığında gizlice Yaşadıklarımız sadece yüreğimde Mahkumum sessizliğe Yaralarım kanıyor dermansızca Karakıştaymışım gibi üşüyorum Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde Ağrılı şiirler topluyorum gecelere Sigaramı yaktım ve Seni içime çektim Sen kaçtın ben çektim Çaresizlik çok acı Şikayetçiyim sevginden Al götür yüreğini benden Yüreğim titriyor Kalmadı içimde beyaz papatyalar Hepsine tek tek bastın acımadan Neden diye sorduğumda Hep cevapsız kalıyor sorularım Bir kadına bu kadar acı yüklenebilir mi İnsan bu kadar acıyı hak eder mi Hissettiğim acılarla Her gün yavaş yavaş aldım Yüzüme bir fazla çizgiyi Kurak topraklarımın sahibi Issız yamaçlarımın yanık ağıtı Kıştan fırtınadan sonra Rastladığım yalancı baharların Suskun bülbülü Şikayetçiyim gönlünden Al götür yüreğini bedenimden Sadece bilmek istiyorum Kirlenmiş kazanda Ateşsiz umut kaynatan Sevgi pişirirken her öğün Gözyaşıyla doyan ben Uzaklardan bir ses olmanı istedim Nerede yanlış yaptım Beni kokla ve geri bırak İçine çekip kurutma Yarım bakışlarınla Ya gel yada git Gel gitlerinle daha fazla Beni yorma Susuyorum artık derin derin Ve sessizce soluyorum Bir hazan yaprağı gibi Bütün uzuvlarım uyuşmuş Ezip geçiyor ruhumu acılar Dikenler acımasız Yüreğim kanrevan Yüreğim yorgun yüreğin tuzak Ayaklarım kırık koşamıyorum Artık doruklara menzil uzak Bana günahımı söyle ve git Şikayetçiyim senden Al götür yüreğinide giderken... Nermin Aydın |