Karadeniz
Ben Akdeniz çocuğu, bilmezdim hiç karayı,
Sen bağrıma açmadan, o kapanmaz yarayı. Bembeyaz ufuklarda, pembe hayalim vardı, Kapkara sularına dalıp hepsi karardı. İlahi Karadeniz! Ne diyeyim ben sana? Sebep oldun gönlümde, kapkaranlık tufana. Kopardın bahçemdeki, biricik gonca gülü, O gün bu gün hala bak! Gönül kapım sürgülü. Tanrı’nın hükmü buymuş, böyle yazılmış kader, Hiç aklıma gelmezdi, bir gün ellere gider. Soldu bütün renklerim, ne bet kaldı ne beniz, Yârim sana emanet, iyi bak Karadeniz! 28 Temmuz 1989 -Cuma / Yalıkavak-Bodrum |
selamlarımla