elimde üşüyor karanfilim
Hatırlar mısın
kasıklarından dökülürken gecenin sancısı şafağa mosmor ilk tokadı biz atardık poposuna yeni umutlar adına dikilipte feleğin karşısına ne planlar çizerdik geleceğimiz adına ta ki kandilimizde yağ kalmayıp da ölürken gecenin feryadında hani çocuk bahçesinde salıncağa binerdik tahtaravalliye de gizliden al pembe yanaklarımızda kahkahalamızla hayata dikilirken deli bir sessizlik sarardı bir an gözlerimizi donardık işte o zaman başlardı yüreklerimizde erirken kanımız kıpkırmızı bir muhabbet biliyormusun ben hala o çocuk bahçesinde seni bekliyorum bir başıma tahtaravalliye binemesem de beklerken öldüğünü unutup avunuyorum ve işte o zaman aczim buğulanıyor kirpiklerim de inanmasam da elimde üşüyor kırmızı karanfilim okşamasan da mersaus 20/05/200… |