Avuçlarım Kanıyor!eğreti sokaklar kuşanıyor vedayı, indiriyor kepenklerini gökyüzü ellerim yarım kalmış sevinçlerle, kırık gülüşler topluyor kaldırımlarda ürkekliğimden değil dilimin kekemeliği yüreğimin ateş ateş çölleştiğindendir sonbahar manzarası gibi susup kaldığım öyle bir hüzün ki seriliyor gözlerine akşamların ellerinde eşkıya öfkesiyle, buz yanığı düşler diriliyor bir poyraz yol alıyor poyraz yerle gök arası mevsim değişiyor zaman fırlatıp atıyor kendi ruhunu nereye baksam suskunluk nereye dokunsam dilsiz bir çocuk oluyor yalnızlığın diğer adı yalnızlık şafağın ayaklarına dolanıyor gecenin sancısıyla kıvrana kıvrana doğuyor gün ağlasam döksem hasretin en beyaz çıplaklığını gözyaşlarımdan çiçek açar mı zencefil kokar mı saçlarım bir bulut ağlıyor hiç durmadan bir bulut uzaklar kara nehirler gibi sokuluyor koynuma tırnaklarım avuçlarıma battığında ve dilim ala karıştığında sussam boğulacağım haykırsam kan revan soluğu koynumda bir sevda ölüsüdür bu ! 12 / 10 / 2009 / N_Erol |
kimi yerde alaz alaz bir suskunluk
kimi yerde poyraz vuruyor,uğultusu kulağımda patlayarak
öf be canım, vallahi yıktın geçtin hanemi.......
..............fazla söz yazmak istemiyorum, şiirdi, hem de en acıtanından........