dün gece rüyamda...
Elimden neden tuttun, Çekme dur çok acıtıyorsun.
Kimsin sen, bu ne telaş, benden ne istiyorsun? Sanki Birini öldürmüş gibisin, çok korkuyorsun Bırak elimi! Beni fena korkutuyorsun. Çekiştirmesen de olur, benimle gel de yeter İçinde olduğum hayat zaten ölümden beter Ekmeğe doyamadan kirli sokaklarda biter Bir aşk yaşayamadan, gülemeden ışık gibi söner. İçimdeki korku ne olursa seninle gelirim Artık bırak şu elimi! Ben yürümesini bilirim Şimdi derdini anlatma, gecenin büyüsü bozulmasın Hava iyice soğudu, hadi koşalım adımların hızlansın İçindeki korku dolu heyecana beni de ortak ettin Elimden tutunca duyduğun korkudan bana da verdin. Yalnızlık denen korkunç bir yaşama biçimi vardır Hissediyorum bu yaşama biçimini ebediyen kaybettin Sende benim gibi yalnızsın, ağlamaktan bir çaresin, Direnemeden kaybetmişsin, benliğin kine alışmış Yağmur tüm şiddeti ile yağıyor, biraz duralım Her taraf karanlık, bizim gibi. Kapılarda kapanmış Daha adını bile bilmiyorum, lütfen söyler misin? Her zaman susar mısın, hiç konuşmaz mısın? Birbirimize pek benzemiyoruz, merak etmiyorsun. Yoksa sende benim gibi kocaman bir karanlık mısın? Acı duyduğun belli, yoruldum, ne olur konuş artık yeter! Tamam konuşma! Gülme! Sen sadece ağla! Anla artık! Rezilliklerine rağmen hayat yaşamaya değer Acılar ise ancak hayatın bittiği yerde biter. Yağmur dindi. Kesti üzerimizden tüm güzelliğini Elbisen incecik, yapışmış, ceketimi al ört göğüslerini Yolumuz sevgi, uzundur. Sakin ol, uzat bana elini Konuşmasan, kim olsan fark etmez, seviyorum artık seni. (rawiz1621) raviz demirel... |
sevgide kimlik neden şekil olmamalı
çok güzeldiiii
kutlarım selam saygılar