Kıymet bilmez, hoyrat bir eş elinde
Dalından koparılmış bir gül misali
Sararıp soldun annem
Evlatların uğruna
Bir ömür verdin annem.

Nasıl anlatayım ki seni
Hangi cümleyi kurayım dizelerime
Yetersiz kalıyor her hecem
Sensin en kıymetli hazinem
Melek yüzlüm ahu bakışlım
Tatlı dillim ak saçlım
Ödenir mi? anacığım senin hakkın.

Derler ya! annem
Eller kadir kıymet bilmiyor
Senin gibi kimse sevmiyor
Yaslasam başımı yüreğinin üstüne
Okşasan saçlarımı baharım diye
Anacığım bu gurbetlik niye?
Ağlar gözlerim çocuklar gibi annem diye diye.

Seni ölümüne sever özlerim
Geleceksin diyerek yollarını gözlerim
Yol verin bana dağlar yollar
Annem sana sarılsın bu kollar
Ne de zormuş diri ayrılıklar
Boğazıma düğümlenir hıçkırıklar.

Uzakları yakın edelim cefakarım
Kader deyip geçelim vefakarım
Her dem sevgi şerbetini içelim fedakarım
Gönül gözüyle görelim sevdalım
O mübarek ellerinden öperim
Canım anam sultanım.

Bahar Tülay Kıran 2006