SERZENİŞ
Senden önce ölmeyi diledim,
kılıcımı kinle biledim..... Şimdi çok güçsüzüm ama, bu hep böyle gider sanma birgün devran döner bana.. Allah tan tek dileğim yaşlanmadan öleyim sonbaharı görmeyeyim, kışı hiç bilmeyyim. Seni bir başına bırakıp buralardan tek gideyim. Yokluğum otursun içine, acım dokunsun yüreğine.. İçimden silerim kendimi .......sen uyurken....... ilk önce ben giderim.... bu diyardan ............sen dururken. Bana yaptıklarını hatırla bir şiir yaz, üç beş satırla sonra yırtıp at herşeyi maziden kalan ne varsa hatırla en kötü günleri.. |
acısını sırtına vurup yüküne yük katıp
yürüdü
karları eritirken güneş
fırsat vermeden çığ oldu dalga dalga
yer gök karıştı birbirine
yürüdü yürüdü sildi bütün toprağın üzerinde ne varsa
heybetinde öfkesinde güneş doğuyor
yavaş yavaş erirken acısıyla öfkesiyle su olup toprağa karışıyor
kim bilir hangi nehirin kaynağı olacak
kim bilir hangi denizi besleyecek
soğuk bir kışı bekleyen bulut misali
doluluğumuzu tekrar boşaltmak yok etmek öfkeyle beslenmek
acıları dindirmek mi
boş ver gelmesin böyle bir kış yürü yürü yükün hafiflesin acın dinsin yaz yağmurları gibi gelip geçsin