ŞÜKREDERİM RAHMANA.
Sen nurlu bir meleksin, ömür ağacım benim.
Yaşamama sebepsin, benim güzel sevgilim. En güzel kokuları, sür sevgilim gel bana. Bilinmez soruları, sor gönlünden canına. Kırk yıl çabucak geçti, sanki dün gibi gençlik. Geçmiş yıllar ne hoştu, ılık yel gibi estik. İnan leyla mecnunla, gülerek yaşamadı. Aydınlandım nurunla, bizi eller kıskandı. Sen gül idin ben bülbül, çok üzdüm seni canan. Darılmadın sen bana, sana cennettir mekan. Kıymet bilmez ben idim, şimdi kırık kanadım. İnan yar seni sevdim, ondan bitmez feryadım. Bütün iyiler senin, gönlümün tacı sensin. Tenimde senin kokun, bülbüller gibi şensin. Esmiyor deli yelim, sen meftun ettin beni. Oldum ben halim selim, seviyorum ben seni. Türkmendağlı kulunum, köprü olurum sana. Bu şair sana şükran, şükrederim rahmana. HİLMİ CAN. NİSAN. 2008. 7+7=14. HECE. (1747) |