* GÖZLERİ NEMLİ ÇOCUK *
Geçmişi unutmuştuk
Islak kumların üstünde uyuyan çocuk Martıların diliyle,hiç seslendin mi balıklara? Doğan güneş sabahın oldu. Uyan,arındı denizler nehirler renk kirinden; Dün gibi çocukluğun usumda Kabuklanmış bir yara benim ki. Gurbet kokan yollardan geliyorum Aç pencereni Gözleri nemli çocuk Unutuldunuz, Öylece umutsuz kaldınız Gülümseyen yüzlere inandınız Ardınızda kalan anılarla. Yüreğinizdeki yangın Geldi gitti, bulutlar geçti Ne bir yağmur damlası Ne bir rüzgâr sesi ! Söyle,gozleri nemli çocuk Seni kim ağlattı, kim gölgede bıraktı Sevgiyi bulamadığın, o çocuk sen misin ? söyle. Nuri Dağdelen Özdere-İzmir |
çok yazık onlara ağladığımla kaldım ve elimden hiçbirşey gelememesinin kahrını yaşadım
şiirinizi canı yürekten kutlarım yerinde şiir di ve anlamı bir başka idi tebriklerimle ustam alkışlıyorum sizi
sevgilerimle