SEN SÖYLESende odalara sığmayan bir eda… Güneşin sarı göğsüne atar gibi mızrağı Rüzgarın resmini üflüyorsun çocuk kalbime Buğulu camların arasından İçimin karanlığına bakıyorsun. Kana rengini veren aynalarda, içimin kırık aynasına… Ait olduğu yerden gülümsüyor, bez bebeklerin bahçedeki oyuncağına. Her şeye bir iz bırakır oysa, eşyanın karanlığını ışıtan ruh.. Kendi kuytusundan uğulduyor melodi çiğdemin sesi bağışlıyor kendini. Bağışlıyor bana bir dil. Bağışlıyor sonsuzlukta zarif sözleri.. Çekilirler müzik fışkıran kuytu odalarına Çekilir kuytu odasına ruhum. Cevapsız bir soru olarak, yanıyor benliğim. Cevapsız bir soru olacak. Karanlıkta ete bürünen kim? Kim bu hayata kaburgalarından bakan? Adını aynada gördüğün.. Sen söyle.. Sen söyle... Barış Günay Şubat-2001 |
ve hocama aynen katılıyorum....
başarılarınızın devamını dilerim...