ÇOCUKLUĞUMDAN DAMLALAR
Çelik çomak da oynadım
Saklambaç da küçükken. Kimsenin topunu patlatmadım Ahkam da kesmedim Durup dururken. Hele, top benim diye Oyunun kurallarını değiştirmeye Hiç kalkışmadım. Köşe kapmaca oynarken Kimseyi itip kakmadım Köşeyi kapamayınca Mızıkçılık da yapmadım. Yine de, doğruyu söylemek gerekirse İçim içimi yerdi Yenildim diye. Yanlışlıkla cam da kırdım elbette. Top bu, yuvarlak Nereye gideceği Belli olmuyor ki. Ama inanın Cezam neyse ödedim Annemin örfi idaresinde. Bir karış suda Küçücük balıkların peşi sıra Koşmaktan yorulduğumda; Çakıltaşlarından Şehirler kurdum keyfimce Denizin kenarına. Şimdi bakıyorum da Hata bende galiba. Birileri görüp de yaptıklarımı Doldurmuş binaları Altınoluk kumsallarına. Ne çocukluğumdaki deniz kaldı Ne de ırıp çeken balıkçılar. Çakıl taşları tanık anlattıklarıma Hala ordalar... 17/05/2007 ....Ayvalık... H Hikmet Esen |