Erzurum’da geçti çocukluğum....hayal meyal hatırlıyorum...bazı hatıralar iz bırakmış..bazı hatıraların tadı damağımda kalmış.. unutmadım...unutamam ki.. yaşlandıkça çocukluğa daha fazla yaklaşıyoruz sanırım..içimizdeki özlem hiç bitmiyor..
palandöken dağları..yamaçlarında mis gibi kokan kekikler..koşup oynadığımız çayırlar..coşkun akan aras...fıratın bir kolu olan murat suyu...
uzun kış geceleri...televizyon yoktu...ev ev masal dinlemek için dolaşırdık..
bir masal vardı..kahramanı aklımda kalmış..hüsnüyusuf...güvercin silkinir hüsnüyusuf olurdu..her güvercini artık hüsnüyusuf sanırdık..yıllar sonra değerli şair İsmet Özel’in ’Bir Yusuf Masalı’nda yeniden okudum bu masalı..

Palandöken eteklerinde bir türbe var...abdurrrahmangazi...sahabe olduğu söylense de sanırım horasan erenlerinden...hemen o türbenin üst tarafında bir karartı var...onun ejderha olduğu söylenirdi..şehri yutmaya gelmiş ama abdurrrahmangazi engel olmuş..bu efsane bizim gerçeğimizdi..birgün çıkıp ejderhayı görmek istedik hep..

Erzurum’un kışları sert ve yamandı..sıcacık kahvehanelere sığınırdık..tebrizkapı’da bir kahvede son meddah Behçet Mahir hikayeler anlatırdı..Zaloğlu Rüstem...Şah İsmail...Köroğlu... devamını dinlemek için ertesi günü iple çekerdik..

horoz şekeri..çizgi oyunları..aşık ve misket oyunları..ya topaçlarımız...soğan kabuklarıyla boyanmış renk renk topaçlar..urganlara sarıp atardık yere..sonra elimize alır avuç içinde döndürürdük... bir de kamçıyla çevirdiğimiz topaçlarımız vardı... metalden yapılmış bir çember..ona bir halkayla tutuşturulmuş bir sapı vardı..saatlerce koşar çevirirdik..

bir masal..bir rüya idi..

Çocuktum Erzurum’da
Dağlarında periler vardı
Cüceler oynaşırdı çayırlarda
Kekik kekik dağları vardı
Aras türkü söyler Karasu ağlardı
Baharı bağlardı kar
Hüsnüyusuflara açılırdı kapılar
Gök renginde kanatlarım vardı
Kanatlarım nerde kaldı
Yaşamak mı
O bir masaldı

Çocuktum Erzurum’da
Efsunlandı dağlar taşlar
Abdurrahmangazi tuttu yamacı
Evliyalar geçti nehirlerden
Dualar uçtu üzerinden
Yutulacak yer değildi
Şehir oynadı yerinden
Rüzgâr bulutları sildi
Ejderha taş kesildi

Çocuktum Erzurum’da
Zaman hikâyelere akardı
Gece uzun vakit dardı
Oyun oynardı bizlerle
Hasta hasta Şah İsmail
Köroğlu gelirdi birden
Diz vururdu şehir
Ayvaz olurdu
Sağ yanında Behçet Mahir

Çocuktum Erzurum’da
Kuşlar geceleri sağardı
Periler yağmur yağmur yağardı
Çöplüğünde öterdi horoz şekerim
Çizin çizgileri
Bu oyunda ben de varım
Araplar düzünde
Kamçılanır topaçlarım
Bu rüyanın anahtarı kimde
Zaman döner döner çemberimde

Mehmet ÖZDEMİR