ANNEM
ANNEM
Bir zamanlar canım dostum sandığım Hiç kimse sormadı halimi annem Sevgisine dost dost diye yandığım Kırdılar elimi kolumu annem Gezdim gurbet eli, illeri ayrı Çile yollarında yoruldum gayri Düşene kimsenin dokunmaz hayrı Düştükçe vurdular belime annem Yıllarca boş yere nasıl aldandım Dostları elimden tutacak sandım Ben neye ağladım kimlere yandım Gördükçe güldüler halime annem Ne gecem kaldı ne de sabahım Dağlar taşlar aştı feryadım ahım Çile kaderimse neydi günahım Dostlar bora ekti yelime annem Can dediğim aşıma zehir ezdirdi Vurdu yerden yere candan bezdirdi Çare yollarına engel dizdirdi Kimse dur demedi zalime annem Kapandı yüzüme çaldığım kapı Akıttı gözünden dilinden tipi Bazen tayfun bazen kasırga gibi Kırdılar dalımı gülümü annem Dostların çilesi vefasız kahrı Gözümün yaşı doldurdu bahrı Her kapıda dilinden akıttı zehri Diller kara sürdü alıma annem Kahredip hayata direniyorken Çaresiz dertlere bürünüyorken Yerlerde aç susuz sürünüyorken Sardı kanadımı kolumu annem Muzaffer TEKBIYIK |
Vurdu yerden yere candan bezdirdi
Çare yollarına engel dizdirdi
Kimse dur demedi zalime annem
düşenin dostu ne zaman olmuş ki
yüreğinize sağlık çok güzel ve özeldi.