Bu gece dolunay var yanıbaşımda,
Hüzünlü bir bakışı var yeryüzüne
Sanki bir sitemi var yeryüzündeki insanlara
Bütün kırgınlıklara bir anlam veremiyor
Şaşıyor insanlara bir yandan
Bir keman sesinde buluyor kendini
Bazen yanık ağızlardan çıkan
Ömrü kendisinden daha kısa bir uzun havada
Bazen de sevgiliye adanmış
Bir ömür üzerine yazılan
Dokunaklı bir şiirde arıyor umutlarını
Toprağa sevgi fidanlarını ekiyor umutsuzluğa kapılmadan
Gözlerindeki alev perdesini çekiyor tüm kuvvetiyle
Yıldızların kaymasına aldırmadan
Bütün dileklerini diliyor var gücüyle
Yankılanırken sesi heybetli dağlarda,
Sesine ses verecek can arıyor gözleri ufukta
Nehirlerin yatağına salıyor
Pınarlar gibi akan gözyaşlarını
Okyanuslara karışıyor çoğu zaman özlemleri
Güneşe ulaşma isteğiyle endişelenirken,
Bir yıldız sağnağında buluyor kendisini
Ve artık tükettiği nefesleri soluyor durmadan
Ömrünün son demlerinde.