KIRBAÇkörüklü hüzünler kandırdım kurnaz bir işvebazın cümle kapısından koşarken sana teslimiyetimin atçalı kadını mersiye dönüşlerimin cümbüşünde bilsen ne neşeliydi hüzzam? mehtap dumanlı… son kez yanaştım gerdanına yazmak için bakraç da içtiğim şarabın tadını oysa ebedi taze hüzün düşünde koşacaktı kısrağın hası gergefte işlenecekti yüreğimin oyası ah uzak ihtimallerin cızırtılı telaşı ihtirasımın son şafağı tertipli bir kumpasla bozdun ya aklımı duyduğun o ses hazeren bir kırbacın sırtımdaki son şakımasıydı. AHMET ARIK |