KIRLANGIÇÜzüm Bağlarında geçti çocukluğum Güneşe yakın hüzne uzak Çıplaktı ayağım Ama… Batmıyordu ayrık otları Şimdi: Yüksek binaların dar çatılarına Yuva yapmış kırlangıç gibiyim. Sağa uç apartman Sola uç apartman Özgür dünya dedikleri bu mu? Güneşe dokunamıyor gözlerim Eskiye tükenmiyor hasretim Bu kalabalığın ortasında Göğe uzanmaya çalışan Ayçiçeği gibiyim. Dertli ama başı dik Avunuyorum yalan gülüşlerle Bilmem kaçıncı yüzyılda Sanal zincirler ayaklarımda Yalnızım odamda Oyuncaklarım ve ben. |
HOŞ ANLATIMDI...
OKURKEN HAZ ALDIĞIM...RABATLI