Zamansız Soldu Çiçekler
Baharı yaşarken, avare uçar gönül kuşu.
Salınır, eteklerini savururken masmavi gökyüzüne, Kararır bir an da etraf bu korku Bu matem niye? Dallarına kar yağmış, zamansız çiçekler, Avuçlarında boynu bükük solmuş mahzun güller... Ağlaşır şimdi şen bülbüller. Toprak asi ve kırgın, Gök desen, gözleri ağlamaklı ve suskun Seni sorup durur , vakitsiz gidişinden yorgun. Kuvvetli nefesiyle eser rüzgâr Anılar , gülüşmeler, hep yarım Yarım kaldı şimdi ümitler, Sensiz kanadı kırık hayâller... Bak avuçlarımda! |
sayfanızda güzel bir şiir okudum tebrikler