KENDİMİ ARIYORUM...
Burda bir ben var, canlı ama yaşamayan biri…
Terkedilmiş bir bina gibi, boş ve virane… Çalışmayan bir makina misali, paslanmış her bir yeri... Aynaya yansımayan bir yüz, üzgün biçare divane… Bu günü yaşamayan, yarını olmayan biri, Acıyla kavrulmuş bir yürek, ağlayan bir çift göz… Sanki unutulmuş, sanki kimsesiz, sanki bir serseri… Düştüğü çaresizlik, kör bir kuyu, gülmeyen bir yüz… Oysaki nasılda içten gülerdi bir zamanlar… Şimdi tebessüm etmeyi bile başaramıyor… Umarsızsa sarıldığım tek şey senli hatıralar… Senden sonra yürümeyi bırak, bir adım bile atamıyor… Kendimi arıyorum, sensizliğin okyanusunda… Kendimi arıyorum, buzulların ortasında… Kendimi arıyorum, volkanın ateşi arasında… Kendimi arıyorum, ama neden bulamıyorum… ÖMÜR... |