GÜLÜM
Bülbül figan eder,hali yamandır,
Görmemiş gülünü hayli zamandır, Bostan ile bağı tarümar olmuş, Viranede kalan ancak dumandır. Kanadı kırılmış,ötmüyor artık, Kalbinin kapısı herkese örtük, Gül ile hasreti bitmeden daha, Boğazında düğümlenir hıçkırık. Göz koymuşlar gülüm,senin dalına, Bırakmamışlar hiç kendi haline, Açar açmaz daha tomurcuk gülün, Üşüşmüş arılar tatlı balına. Ağla Üreksoy’um ağla gülüne, Düşürmüşler onu,sevda çölüne, Sıcaktan kavrulup,bükülmüş boynu, Dökülmüş yapraklar bir,bir önüne. Adil ÜREKSOY |
Düşürmüşler onu,sevda çölüne,
Sıcaktan kavrulup,bükülmüş boynu,
Dökülmüş yapraklar bir,bir önüne.
kutlarım bu güzel şiirin şairini tebrikler.saygılar...