CİCİÇığlık çığlık ve çok kalabalık olduğuma aldırma Bir sükutu durak yapıyorum aslında Uzun bir sükut Ölüm gibi Sevgili Asırların süzgecinden geçiyorum Kendimi damıtıyorum zerre zerre Bir tütsü, buğu Sonra kayboluyorum En kötüsü Bıraktığım yerde unutuyorum kendimi Yeniden inşa ediyorum benliğimi Yanılma Ters bir şey yok aslında Hayat dağıt ve topla Dağıtmak kolay da Toplayamıyorum zamanında Oysa sen dipdiri istiyorsun beni İlla da gözlerimi En çokta burada zorlanıyorum işte Kalb edemedim kalbime gözlerimi Boşluğa uzatırken ellerimi Yeniden kaybettim yerimi Ben artık vazgeçtim aramaktan Akıyorum bir ırmaktan Aldım bir ağır yara Katıldım dalgalara Büyüterek içimi Düşerken apansız, çiy gibi Dilim lal konuşamam Daha sorma kalbimi Sen yaşarken sevinci Tanırsın gözlerimi Cici cici Birer siyah inci Hayrettin YAZICI |
İlla da gözlerimi
En çokta burada zorlanıyorum işte
Kalbedemedim kalbime gözlerimi
Boşluğa uzatırken ellerimi
Yeniden kaybediyorum yerimi
yeniden doğmak/kendine çoğalmak ve yeniden ben olmak şair...
her yazdığı düşündürücü üstad...
kalemine bin sağlıkla