Toprak kokar ayrılıklar….Her ayrılık toprak kokar… Ayrılık üzerine değil mi ki gelişimiz yeşil, pembe sarıyken kahverengi oluverir dönüşümüz. Bilirim, ona muhtaçtır ölümüz, dirimiz, Ona şahlanır, onda ibadet eder bedenimiz. Kavgamız kendimizle, Ne zor sınavlar veririz üzerinde Bazen çare olur, bazen de kapanır yüzümüze… Aç gözlünün doyduğu, tok gönlün türap olduğu… arınmak için bir tas su oluverir elimizde.. Her hali biz, her sonda ikimiz Şehidimiz, şahidimiz, yüze vuran ibadetimiz. Hepimiz ona, onda ağırlanmak akıbetimiz. Toprak değilmiydi aslımız! Kaçınılmaz bu kucaklaşmamız Her ayrılık sonunda toprak kokar …. Ne kadar uzun sürerse sürsün gidişimiz. |
etkilendim.Sizi kutlyor saygılar sunuyorum.