Ben babamı hep ağlarken görürdüm.
O büyük bedende kaybolup gider
Yürek ateşine verirdi de kendini
Nedenini kimse sorsun, bilsin istemezdi.

Susarsa elleri ağzında, konuşursa düğüm olur boğazında
Ne söylerse söylesin
Güneşe bile kar yağdırırdı sonunda .
Belli ki üşüyen bir şeyler vardı derininde, ardında…

Dalgınlığının içindeki hesapları neydi ki
Hangi söze esirdi, hangi göze söz verdi.
Çaresizliğinden zulüm yiyordu belli
Utanmıştı bizlerden de, hiç itiraf etmedi…

O gün giderken baktım, yine aynı soğuk, kar tipi
Küçülmüştü bize de, kendince büyütmüştü kalbini
Umdum ki, bir şeyler bırakır, yüreklerde esinti
Gözyaşlarıyla birlik, kendiyle çekip gitti


Aramıza ne girmişdi ki ,onu bize bitirdi
Ne kalbine yetiştim, ne yolundan çevrildi.
Boşuna benimkisi, 10 yıl olmuş gideli
Yıllardır süren hüznüm, bu vedanın eseri

Hiç geriye baktı mı?
Kaç pişmanlığı oldu en çok kime yaralı
Bir türlü çözemedim bendeki bu hesabı.
Anlatsaydı diyorum keşke, dökülseydi taşları
Azalan zamana baktıkça
Büyüyor, babamın bende ki gözyaşları.