//////////////////////////////////


Yalnızlığın adını koyalım o halde
Sokak örtüsü düşlerimizi salalım geceye
Belki dediklerimiz keşkelerimiz
Düşerse dizlerimizin dibine
İşte o zaman " yalnızlık" vardır gerçekte

Yalana boyanmış pembe gözlükler
İsrafın dilinde sahici yürekler
Kimi firar kimi kavga etmişse geçmişiyle
Yıkılıp yıkılıp düşerler
Hemde gövdelerinin gölgesine

Yalnızlık bu
Sarmaşık misali sarıp
Sinsice sızıyor mahşer bölgesine
Kor düşürüyor ortalık yerlere
Kan kusturuyor her gece, saatlerce
Zavallı bedenlere

Ağına düşen yara alıyor
Bir kere yaşayan daha da doğrulamıyor
Ölümcül bir virüs gibi
Kana, cana, bütün bir hayata bulaşıyor.

Hasarsız bir yalnızlık hikayesi
Yoktur sanırım
Şu aralar kayıp ve kaçağı olan bir gerçeğin
Arayışları düştü kulaklarıma
Aman dikkat...
Kanmayın , düşmeyin ağına.

20/08/2009
11;30
eMİNE