KABUS
Usulca yağarken yağmur,
İçimdeki fırtına artar. Kalbim için için ağlar. Sessiz bir sokaktan geçerken yağmur Damla damla üzerimi ıslatır. Yalnız bir bebeğin ağlama sesleri duyulur. Sokak lambası acıyormuşcasına ışığını yüzüme vurur. Hafif bir rüzgar yerdeki dökülmüş yaprakları savurur. Gözyaşları yağmura karışır. Bir umutla yapılan son hamle yüzlerde iz bırakır. Herkes matlaşır. Herşey o anda karışır. Umutların bittiği gözler yaşarır. Çaresiz gözler yerini çığlıklara bırakır. Ve bir kabustan uyanır. Mahmurlaşmış gözler etrafa bakakalır. Sözler tükenir,susamış ağız yutkunur. Ve tekrar gözler yorgunlukla uykuya dalar. Oda pencerisinden esen rüzgar, Dışarıda yağan yağmur, Herşeyi unutturur. Sıcacık yorganın altında dalmıştır gözler mahmur... |