"Ey sevdiklerim
Heyhat şimdi, yüzüme gülmeniz
Yaşayan bir ölüye can vermeniz
Nafiledir.
Yeryüzünün tüm çiçekleri !
Gökyüzünün tüm yıldızları !
Şimdi
Sizler gömün beni sonsuzluğa .
Hiçbir insan eli dokunmasın, ruhumdaki ebedi yolculuğa…."

Çoktan ele verdim,yele verdim...örselenmiş kimlikler adına,avaz avaz bir dillendiriliş...ey çiçekler,yıldızlar,şimdi beni çok istediğim sonsuzluğa gömün...şaire,sevdiklerinden değil,tüm yıldız ve çiçeklerden istiyor bunu...en bakir,el değmemiş varlıktır onlar diyerek...hele,finalde ise,insan eli değmesin bana,diyerek sitemkar bir dileği var şairemizin..hem de her insanın dileğine tercüman olurcasına...ruh ki,ezelden gelip,ebede gitmektedir...dünya misafirhanesindeki üç günlük molasında,örselenmiştir...insanın eli değmeye görsün herşeye...ne ozon tabakası bıraktık delmedik,ne kutuplardaki buzulları rahat bıraktık eritmedik,ne de yeryüzünün o doğal güzelliklerini kirletmedik...yeter ki insanın eli,dili,yüreği değsin bir başka yaratığa...tüm insanlık adına sesleniyor şair...beni rahat bırakın diye diye...

tebriklerim,insanın,insana ve yaşama verdiği tahribatı dillendirmedeki içtenliğinize ve realiteyi şeffaf bir şekilde avaz avaz dizelere sindirmedeki ustalığınızadır...selamlarımla...