YORGUN GİBİ
Hayata hep bir adım, gerilerden başladım
Nasibime har düştü, kendi kendim haşladım Sevmediğim yerlerde, baharladım kışladım Ben bu yolda yoruldum, muzdarip yorgun gibi Yıllar durgun yol aldı, engebeli yollarda Sevgi, saygı devşirdim, en nadide güllerde Adım müspet anılır, iken ehli dillerde İlden ile sürüldüm, sanki bir sürgün gibi Hem çalıştım okudum, beynimde yük taşıdım Bir mum iken etrafa, güneş oldum ışıdım Gönlü alçak başı dik, tam kırk sene yaşadım Yıl aktı ben duruldum, dalgasız durgun gibi Sevdim ve de sevildim, sevgiyi taç eyledim Gözyaşlarım kan revan, döktüm ilaç eyledim Nefsimi yere vurdum, hakka muhtaç eyledim Hislerime vuruldum, yaşadım vurgun gibi Çile dolu bir ömür, yaşadığım her şey boş Dayandığım duvarlar yıkıldı sanki sarhoş Tek kapılı bir oda, güneş görmez ve de loş Tenhalarda görüldüm, çelimsiz kırgın gibi Mühürlendi gözlerim, tuzakları göremez Kilitlendi dillerim, doğru cevap veremez Cümle erenler bile hikmeti ne eremez Geçmişime kırıldım, gelecek dargın gibi |
Bir mum iken etrafa,güneş oldum ışıdım
Gönlü alçak başı dik,tam kırk sene yaşadım
Yıl aktı ben duruldum ,dalgasız durgun gibi
Hayatın üstesinden gelmiş birinin ,bu kadar karamsar olmaya hakkı yoktur ...Hakettiklerini yaşaman dileğiyle...Sayın Temel ATA.