KÜSTÜ İSTANBUL
Bu şehre küsmüşüm sebepsiz.
Her gece bir başka kadın yanımda, Köhne bir otel odasında. Ellerinde kelepçe, İkimizide şehvetin doruğunda delice. Bir kuyudayım çıkışı olmaksızın. Yalvarışım olmuş ne yazar, Koca şehir küsmüş kimsesiz denizindeyim. Selamlar bana uğramıyor, Görmezden geliyorlar yanımdan geçenler. Beyoğlu’nun tozu dumana katan kuytularında, Gölgesiz,kişiliksiz insan suretleri peşimde. Hepsinde bir yakarış, Kuru gözyaşları yüzlerinde. Çakallar dört kulvardan sarmışsa cihanı, Bir yetimin gözyaşları ıslatıyorsa toğrağı. Baykuşun kanatlarında hepsi, Bense tek yürek hepinize karşı |
saygılar