...
bir ırmak kadar uzaktan geldim
avuçlarımın tutuşmaya başladığı yerden yarına adadım düşlerimi kanat vurdum dalgalara henüz aramızda bitmeyen bir şeyler var daha hüzün esriyen dudaklarının arasından geldim ve solgun görünmeyen ufkunda zulmün gecikmiş bu saatlerin kötü huylu bir uruyum kaçak bir yaşamın tam ortasında ben duvarda yalnız kalmış bir resim gibi rahatsız ettiğim için üzgünüm gölgemi düşürdüm içimde deprem arbedesi önümde yırtık sayfa bir şiir yazsam şimdi kanacak çocuk kaldı mı yaşanmaz baş kaldırmadan yürüdüğümüz ihanet ipte söyler misin düş perisi yırtabilir misin aşkı ruhuma kastedip canımı almayınca |
yüreğimin duvarında yankılanır
duymaz mısın
gündüzlerden sıyırıp geceye astım seni
karanlıkta deli ırmak durulur
kavuşur okyanusa alemi hayalde
gitsen de
gitsem de benimsin hala
ırmaklar akmaktan vazgeçer bir gün
ve
okyanuslar kurur
kaç can ölür çırpına çırpına
aşk-ı reyyan