Uyanıyor şafaklar
Beni bu şehirde yalnız bırakıp gittin
Ömrümde böyle sınanmadım sanki ben Yağmur oldum yağmadığın örselenmiş sokaklarda Bazen de bir rüzgar yaşarken duymadığın melodiyi fısıldayan Artık tüm yollar bomboş uzayıp gidiyor öylece Niçin uzaklardasın yine peki beni buralara bağlayan da ne Sözlerimi sensiz bir İstanbul sabahına anlatıyorum Bil ki sen hep bana en yakın olan yerde olacaksın Gümbür gümbür gül yine aşk olsun ayak seslerin Sevmek değil zaten benimkisi koşulsuz bir teslimiyetin hikayesi Ve şimdi bir eski mekana sıkışıp kalıyor zamanlar Birden yoldaşım oluyor ağladığım odalar Aysız gece kadar siyah bir sürgündeyim Anılardan tabut yaptım içine girmekteyim Çok da üşüyorum tutan yok elimden düşüyorum Uyanıyor şafaklar buhura sızan kan uğultusu içinde İçimden eyvahlar kopuyor tarifsiz can çekişlerim başlıyor Yarasından kaçan bir çocuk oluyorum İntikam duyguları ile dolaşan acılarımla oynuyorum Belki de bir düş aleminde yepyeni bir umuda soyunuyorum |
'' .........
Yarasından kaçan bir çocuk oluyorum
İntikam duyguları ile dolaşan acılarımla oynuyorum
Belki de bir düş aleminde yepyeni bir umuda soyunuyorum..''
ELBETTE ŞAİRİM UMUT..
Kİ O HERZAMAN EN İYİ OLANI
İLAÇ GİBİ HEM ŞU ACILI KALBİMİZE
UMUT ŞAİRİM
UMUT..
HAVADA BULUT
SEN BUNU UNUT DİYEN
SEVGİLİNİN İNADINA..
UMUT..
medeniyet M.A