beni üzmemek için
git diyemiyorsun
biliyorum,
dilinin ucuna geliyor ama
söyleyemiyorsun...
ben yorgun gül fidanı,
sen umut dolu gönül bahçesi.
senin toprağında bu çiçek
yeşermeyecek,
onu da biliyorum
ve ben gidiyorum...
sakın üzülme,
üzülürüm diye.
samimi söylüyorum,
gerçekten üzülmüyorum.
benim derdim gözlerindi
ve o gözleri bir daha
yakından görebilmekti,
kayıp olamasamda
gözbebeklerinin derinliklerinde,
bana bu mutluluğu
yaşattığın için
teşekkür ediyorum
ve ben gidiyorum...
sevdim seni...
hemde çok sevdim.
demiştim ya sana;
’yeni nesli anlayamıyorum’
sende gülmüştün,
’-sanki kırkbeş yaşındasın’...
bugün sevip,
yarın unutuyorlar,
ben beceremiyorum
ve onlara inat
kendimce gerçekten sevmeye,
inanmaya çalışıyorum
ve ben gidiyorum...
sevdim seni...
ısmarlama bir aşk
değildi bu bendeki.
gözler kalbin aynasıdır,
kalbininde gözlerin kadar
güzel olduğunu biliyorum
ve ben gidiyorum...
sevdim seni...
umarım birgün tekrar sevip
aşık olursun,
ömür boyu mutlu olursun.
sonu hüzünde olsa
-seni seviyorum- demiştim,
belkide aşkı ben
hüzünde arıyorum.
sevdim seni...
üzülmüyorum
ve ben gidiyorum...

gülbey...