mektup
I
bir güneş doğuyor çocuğum bir isimsiz çocuk mezarı üzerinden akıyor ışığı paslı demir parmaklar arasından ranzama uyanıyorum bir çocuk sesinde işte o an bir gün bir gül büyüyor içimde adı kavuşmak olan çocuğum bırak düşsün gül tomurcukları o toprak gözlerinden akan gözyaşlarına tarihimizin sırtına saplanan hançerden büyütecektir elbet zaman II baharlar umudun dalgın türkülerinden geçerken baba korumuyor elma çiçeklerini türkülerde ağlayan ney seslerini kokmuyor giderken ektiğin leylak ölümler yitik bir yanılgıya akıyor şiirler yalnız ve efkarlı yanmayınca bizim için kehkeşanlar gör ki gözlerimde geceye fışkıran kahırlı bir karanlık ölüm ve kendine kırgın Neşet türküleri büyütmüyor baba zaman gülleri nerede görülmüş çocuk mezarı üzerinde gül büyüdüğü |
saygımla.