Yalnızlık Cephesi !
Gözlerimden dökülür
yalnızlığım.. tılsımını yitirmiş yıldız gibi sönük, mecalsiz... volkan gibi patlamalı oysa; yüreğinde hasretim, avuçlarında aşkım saçlarında lodos fıtrınaları kopmalı mesela gökyüzüne sığmayan mutlulukla... gözlerimden dökülür hüzün benim, yalnızlığım perperişan sokak tavında ki bilesin sevgili onurlu bir savaşın en kanlı noktasındasındır hep kendinden geçmiş,hissiz, belki biraz yorgun... bir varoluşun gülücük saçan yüzü olmak vardı ama dönüşü yok artık bu yolun... kaç miğfer kan içtim! dumanı, yerle bir olmuşluğundan fazla bu yalnızlık cephesinde bilsen... ki bilesin sevgili her savaş cebinde mutlaka barışı yaşar gururlu, duygusal... ki bilesin sevgili en kanlı nokta adamın yüreğidir yüreği! ! mazlum gariban... |
Çok güzel bir savaştı şiirin anlattığı