Hüzne Dokundu Gözlerim...
Zamansız dokunur gözlerim hüznün…
Can yakan o soğuk, mermer yüzüne. Sıkıntılı düşler, düşerken üzgün, Kar yağmıştır yokuşuna düzüne… İhtilal başlatır şimdi kumandan, Karşı tepelerden doğmadan güneş.. Geçilmez bulvarlar, kandan dumandan, Ve bir yangın çöker cehenneme eş! ... Gönül şehri esir düşen bir kale, Misali sallarken beyaz mendili, Solmaya mahkumdur; gül, nergis, lale… Vurdular mendili sallayan eli… 7.02.09. Kenan YÖRDAN |