Hüznümün Şiiri
yalancı bir mevsim dökerdi yapraklarını
ağaçlara kuşlar konar ve ağaçlar yanardı ülkesi istila edilmiş bir padişahın, ahını duyan cüceler gölgelerine güvense gerek aman bu ne ihtişam görülmesi gerek! ... son söz düşmeliydi evvela son kalenin düşmesi gibi. ve sonra kapılar ardına dek aralanıp buyur edilmeliydi sevgililer içlerinde en küçük şüphe bile bırakmadan sevmeliydiler! ... ben muzdarip yanların(m) a sadra şifa diyerekten sürdüğüm ve sürdüğüm bu yaşamın kıyısından; öylesine aç, öylesine bizar, öylesine yorgun bakmaktayım ki! sadece ölümümdür gördüğüm! ... kenan yördan. istanbul hüznüme yar serisinden son aralık 2007. istanbul. |