BİLEMEDİNİZ ADIM KADINDI BENİM
Siz giydirdiniz tenime bu emanet elbiseleri
Oysa hala avuçlarımda gelin kınalarım vardı benim. içimde ki tüm masum bebeklerime, biçtiniz kefenleri Küçücük bir bakirenin tüm mavi düşlerini yaktınız cehennemlerde Sol yanımda nicesinden daha delikanlı bir yürek vardı sevgiydi adı, Mavi bir buluttum oysa,bir güz yangınında savrulan bir yaprakdım. İçinde sakladığım,yağmaya doyamadığım topraklarım vardı. Bilemediniz adım kadındı benim..... Kadın.. tam beş harfli bir kelimeyle dikenli teller ördünüz şehirlerime, Bir ölüm orucuna mahkum ettim dudaklarımı sayenizde. Lal ettiklerimde gizliydim söylemedim,kıyamadım,sizin bana kıydığınız gibi Ağır ödedim ben hayatın bedelini,ödeştim arkasındaydım günahlarımın Tenimde bir mahşer yangını,koynumda ayrılıkları yatırdım, Göremediniz,bilemediniz,sızladım kağıt kesiği yalnızlıklarımda, Mühür vurdum yarınlarıma kirlenmesin diye ellerinizden. Bilemediniz adım kadındı benim.... Geceye inat, beyaz tuttum ama ak duvaklı düşlerimi, Hiç çıkarmadım allı,pullu tokalarımı,süslü kocaman küpelerimi Kırmızı ama en kırmızından sürdüm, rujlarımı dudaklarıma yine, Bazen zor yürüsemde, hiç yıkılmadım mor çiçekli topuklu terliklerimle Düştüm düştüm bazen ama göstermedim, sizede tutunmadım kalkarken Zaten sizde hiç tutmadınız ki ellerimden. Bilemediniz adım kadındı benim.... Kızgın çöllerde bir deryaydım,bir vuslattım ötelerde unutulan, Kışlarımı yaza döndürmeye çalışan bir ürkek ceylandım. Kanadım,savruldum ama bir gecelik boyalı aşklarda hıç heves olmadım. Baharlarımı nerelerde öldürdünüz? Nerelerde gömdünüz el değmemiş hayallerimi? Nasıl siyaha buladınız tüm gökkuşağı renklerimi? Hiç bakmadım kimsenın helaline,dokunmadım ellerim yanar diye sizler gibi Tacımdı başımda duran onurum,tahtımdı uğruna ömür verdiğim namusum. Bilemediniz adım kadındı benim.... Bu hüzünlü alın yazısında sizler verdiniz infazımı,kırdınız kalemimi, Ama sevişmedim, sevmeden asla sizler gibi,sevdam demediğimi sarmadım. Bir kozanın içinde daha açılmadan gözlerimi kör ettiniz. Üç günlük kelebek ömrümde özgürlüklerim vardı çok gördünüz. Bir romanın son sayfasına geldiğimde kırdınız tüm serçelerimin kanatlarını, Yasaklarla,tuzaklarda,ihanetlerde soldurdunuz tüm su çiçeklerimi Avaz avaz çığlıklarım vardı,Leylaları, Aslıları kıskandıracak yüce bir aşkım. Bilemediniz adım kadındı benim.... Paslı zincirlerle, prangalara mahkum ettiniz tüm arzularımı, Kendime ettiğim ahlar beddualarda,küstürdünüz tenimi cemrelere Oysa yazılmamış şiirlerim vardı benim, yakılmamış mektuplarım, Hepinizdeydim bilemediniz, hepinizde vardım göremediniz anaydım ben. Kimlerin için ayakta kaldım anlamadınız, içimde kasırgalar koparken Hüzünlü bir beste yaptınız gözyaşlarımdan,göremediniz nelere yağdıklarını Sormadınız,saçlarıma düşen akların hesabını tel tel soldurdunuz. Sadece kızıl rengi saçlarımı düşlerken aklınızdaydım. Bilemediniz adım kadındı benim... Güçlüydüm,candım,canandım ama merhametliydim,işte bu yüzden korkak gördünüz. Alnımda lekeler yoktu,kimseye verilecek tek hesabımda Allahtan başka, Göğsüme baktı gözleriniz altında yatan o aslanlar gibi yüreği göremediniz. Dişiydim değilmi? En cicisinden, en dişisinden,en süslüsünden, Ama dişiliğim değil, kişiliğimdi beni ben yapan,insan yapan kadın yapan, Benim için yaşa dediniz,aldığım nefeslerin hesabını bile size verdim. Ama hiç bilemediniz yalnızca siz değildiniz sırtımda kaç bıçak yarası var göremediniz. Yasak şehirlerinize kaçıp başka tenlerde yıkadınız ellerinizin kanını Sizler beni kaç defa öldürdünüz? Hanginizin susuşuydu sevdam derken öldüren, Canım derken, hanginiz üzerime son toprağı serptiniz? Bilemediniz adım kadındı benim... |
Şiirinizi yeni okuyorum ve iyiki de, geç de olsa okuduğum için şanslı olduğumu hissediyorum. Okunası bir şiirdi. Katılmamak mümkün değil...
Kutluyorum kaleminizi, yüreğinizi...
Sevgilerimle...