VARDİYACI
Arka koltuk bildim bileli boş
Sam yeli esiyor Gözlerimde buğu, boynum bükük Yakınımda yok bir gölge bile dudaklar suskun.. yalnızlık hüküm sürmede! Yorgunluğa hüküm yemiş geceler Daraldıkça genişliyor Genişledikçe daralıyor. Eve gitme telaşı var serde Yorgun, uykulu Ne pişirmeli, neyle bilmeden vardiyacının bacakları titriyor GÖZLERİ geçiyor yas a Önce sevgi koyuyor koca bir tas’a Çaresiz su, biraz tuz gelir diyor elbet gerisi... Ne gelir ardından bilmeden Gah kabarmış bir hamur oluyor zaman zaman bir pişim ot yemeği Ama yinede şükretmeyi bilmeli..... |
harika bir sayfaya konuk olduk
gönül sofrasıydı
sevgimle
kardanadam tarafından 9/4/2009 3:34:27 PM zamanında düzenlenmiştir.