Yorgunum
Yollardan
Dingin göğsünde dinlenebilmek için geliyorum
Çok uzaklardan

I.
Gece alışkanlıklar yapar demiştim
Yalnızlık hasreti taşır yanında, dinlemedin
Oysa ben yaşamıştım bütün bunları senden öncede
Yokluklar yollarımı bağlamıştı,
Hasret bana en derin acılara bedel işkenceydi
Suskunluğum susturulduğumdandı sevmediğimden değil
Aşk bir pula satılırken izbe sokaklarda
Haraç mezat alıcılar üşüşmüştü başına aşktan anlamayan
Hiçbir şey eskiden olduğu gibi ak pak değil artık
Ne badireler atlattık biliyorsun
Ne yorgunluklar vardı sırtımızda taşıyamadığımız
Hepsine eyvallah dedik, direnmeden
Hepsini kabullendik sorgulamadan, bazen de bilmeden
….

Ve biz,
Düşündük ki bundan sonrası bizim
Bundan sonra gelecek yarın,
Oysa yarın dünden sonraydı bu günden sonrası meçhul
Yarından sonrası yoktu.
….

Mor renkler kaldı elimize akşamlardan
Mavi umutsuzluklara gömüldü,
Yeşil sarı bir sonbahar artık
Beyaz kıştan arta kalan zirvelerde
Tozpembe hülyaların tozu kaldı geriye
Deniz maviye hasret, biz denize.
….

Umut daha yollarımızın başında tükendi
Karanlık şehrimizde cirit atıyor pervasızca
….

II.
Şimdi uzun geceleri sarıyoruz koynumuza sessizce
Beklentileri kapı aralığında bıraktık
Sevinçleri gömdük yüreklerimize
Sen ben kavgalarını bitirdik hayat müsavi ikimize de
Acılar arka bahçemizde, sevda iki damla yaş
Gözlerimizden ellerimize süzülen
Kapatma avuçlarını gözlerim kapanmadan
Ki toprak sarmadan bedenimi
Sızmasın o iki damla parmaklarından

….
Aç kucağını bu günü yaşamak düştü bize
Ne varsa yaşayabileceğimiz akşam kızıllığına kadar
Sonrası gece, sonrası bilinmez bir hengâme
Ya içine alır bizi, ya sonrası vaveyla

Yarın dünden sonraydı, dün bu günden önce
Bu günden sonrası kalmadı artık
Hayat;
Dünle yarın arası bir gün
Yaşa yaşayabilirsen gönlünce.
….

Bitmiş bir hikâyenin iki kahramanıyız artık
Dünü kaçırmış yarına ulaşamamış yolcularız

Kabul et, son nefesimi vereyim göğsünde.

Hüseyin AKOVALI