Utanıyorum,
bakamıyorum gözlerinize.
Kirlettiğimiz düşlerinizden,
Kararttığımız maviliklerinizden ,
Savunmasız bıraktığımız yanlızlığınızdan,
Talan ettiğimiz yarınlarınızdan.
Utanıyorum,
bakamıyorum gözlerinize.
Anlamsız savaşlarımızdan,
Sevgiyi kuruttuğumuz yüreklerimizden,
Büyüklüğümüzü bilemeyişimizden,
Bencilce tüketmenin esaretliğinden.
Utanıyorum,
bakamıyorum gözlerinize
.
Ve özür diliyorum.

Akıttığınız gözyaşlarınızdan,
İncinen kırılan umutlarınızdan,
Gülerek oynayamadığınız oyunlarınızdan,
Rüzgarsız bıraktığımız uçurtmalarınızdan.

Ve özür diliyorum.

Meyvasını çürüttüğümüz bahçelerinizden,
Yıkıp devirdiğimiz çınar ağaçlarınızdan,
Mayınlarla doldurduğumuz ufuklarınızdan,
Hunharca katlettiğimiz geleceğinizden,
Dünyanın bütün çocuklarından
özür diliyorum.

Affedinde diyemiyorum.

O sıcacık minik avuçlarınızdan
Yüzsüzce,utanarak yardım dileniyorum.
Körlüğümüzden,bencilliğimizden,
İnsansız ve insafsızlığımızdan,
Çırpındıkça battığımız çamurdan
Bir çare kurtuluş bekleriz çocuklarımızdan.
Galiba biz değiliz büyük olan.