BENDE KALAN AŞKSensiz geceler, korku verirdi bana Uyuyamazdım sabahlara kadar Seni sayıklar dururdum Ta ki, güneş doğana kadar. Ayrılık saati yaklaştığında Gitme diye bağırırdım arkan sıra Nafile yakıp giderdin yüreğimi. Bense, İçim yanarak yokluğuna ağlardım. Oysa neler düşlemiştim, Neler hissetmiştim senin için Seninle oturur. seninle kalkardım Yeni başlayan her güne Seninle merhaba derdim. Hep seni yazar, seni okurdum Bitip tükenmeyen yazılarımda Dönüp dolaşır hep sana Bir şeyler anlatmak isterim. Oysa ki sen, Bir sonbahar yaprağı gibi savrulup gittin Bir daha dönmemek kaydıyla. Belki bir gün, ummadığın bir anda karşılaşırsak Yıllarca anlatmak isteyip de anlatamadığım Bende kalan körelmeyen aşkını O an, kelimelerle anlatamasam bile Bil ki, bakışlarımla anlatacağım Ayak üstü bir kaç dakika İçinde olsa. Orhan Bol |