SEN YOKKENSen Yokken yağdı Yalnızlığın yağmuru günlerime Böyle zamansız akşamlar çaldı kapımı O zaman düştü defterime acılı dolu şiirler Bahar bahar olalı ömründe Böyle bir güz yaşamadı Gönül evimde Uçmadı kuşlar bahçemde Uğramadı sokaklarıma Konmaz oldu kelebekler omuzlarıma, Sen yokken… Sen Yokken, Akan pınarlar susuz kaldı Sine dağlarım yaz yaşamadı Kar elinde dallar yaprak açamadı Sanki bir rüzgârdın esip gittin o gidiş Ben böyle yarınsız günlere kaldım Sen yokken… Sen yokken, Sızladı durdu bu kalbim Derdimden hiç böyle sızlamamıştı Doğmadı güneş, günlerime Ya da doğdu ben hissetmedim sıcaklığını Böyle zamanlara yenildim Çiçekler açmadı, penceremde Kokusunu duymadım, Ölümü yaşadım sanki ölmezden önce Sen yokken… Sen yokken; Uyku diye yattığım yokluğun oldu Senden yana düşler bile kuramadım İçimde yaşadım yaşamın anlamsızlığını Mahkûm oldu, dudaklarım Şarkıların en hüzünlüsüne Şiirlerin en acıcısını yazdım O içli nağmelerde inledi durdu yüreğim Hayat yokuşlarında yıkılı kaldım Böyle yarınsız, Böyle çaresiz kaldım, sen yokken… Sen yokken, İçime kanlar aktı Yabancısı oldum bütün sevinçlerin Gülüşlerim terk etti beni Görmedi gözüm mevsimleri Geçip giden zamanları duymadım Herşeye bomboş bakakaldım Her günün yabancılığında, Kaldım nefessiz Sen yokken… Sen yokken, gülmedi yüzüm Sancılar göğsümden eksik olmadı Sustu gönül sevdadan yana Hazanlara soyundu günlerim Darmadağın olan bir bahçede Dikenlere sarılı kaldım, Gözlerimdeki her damla yaşta Bir çıkar yol bulamadım Ağladım. Sen yokken… Sen yokken; Böyle duygularda kaldım Kaldım çaresiz Oysa ben varlığınla yaşamak isterken Beklerken her güne seninle Güneş gibi doğmayı, Bütün bir yaşamayı beraber kucaklamayı Dertlerinle dertlenmeyi Sevincinle sevinmeyi Arzularken senin her halini Sen, yokluğunla yıktın, beni giderken Şimdi ben ölmeden ölümü yaşarcasına Sensizliğimi yaşıyorum Sen yokken… (Şiirimi yorumlayan degerli dost A..zade’ye tesekkürlrimi sunuyorum) |
Sen yokken…
Sen yokken,
gülmedi yüzüm
Sancılar göğsümden eksik olmadı
Sustu gönül sevdadan yana
Hazanlara soyundu günlerim
Darmadağın olan bir bahçede
Dikenlere sarılı kaldım,
Gözlerimdeki her damla yaşta
Bir çıkar yol bulamadım
Ağladım.
Sen yokken…
Sen yokken;
Böyle duygularda kaldım
Kaldım çaresiz
Oysa ben varlığınla yaşamak isterken
Beklerken her güne seninle
Güneş gibi doğmayı,
Bütün bir yaşamayı beraber kucaklamayı
Dertlerinle dertlenmeyi
Sevincinle sevinmeyi
Arzularken senin her halini
Sen, yokluğunla yıktın, beni giderken
Şimdi ben ölmeden ölümü yaşarcasına
Sensizliğimi yaşıyorum
Sen yokken…
Gidenlerin yerini kimse dolduramıyor.değerli hemşerim.serbest şiirinde hakkını vermişsin çok hüzünlü içim acıdı okurken .o güzel yüzün hüzünlerden uzak olsun inş.tebrik ediyorum.selam sevgimle...