Bir destan gibi güzelliği, adına benzemez kaderi
Şimdi onu hatırlıyorum...
Henüz daha onbeşinde bir kızcağız
Güzelim Gülsüm
Yavuklusunu gördüğünde yanakları alev kesen
İnce dal gibi bedeni zelzele geçiren
Yarı çocuk yarı kadın
Bir cancağız
Anadolu toprağında erkenden serpilmiş, göğüsleri gölge veriyor
Babası onu evlendirivermiş, namus derdine düşmemek için
Günsüz güneşsiz erimiş yitmiş körpecik
O şimdi bir boynu bükük gelincik
Uzanır toprağa
Şiirlerin, acıların çiçeği, kan çiçeği gelincik


Kapalı bir çakı gibi ağzı, dört duvar arasında iki dev gözdü
Şimdi onu hatırlıyorum...
Henüz daha onyedisinde bir erkekçik
Ömrünün en parlak günlerini paslı parmaklıklar ardında harcayan
Daha yolun başında kaybolmuş
Bırakmışlar onu yapayalnız, yol kavramını kavrayamadan düşmüş
Daha bir adım bile yürüyemeden
Vesikalığına bıyık çiziyor, iki ucundan kıvrık, gür ve kara bir bıyık
Bir kitap okumuştu, o kitapta bir adam vardı
ve o adamın bıyıklarıda böyle karaydı
O adamın şiirlerini duvarına asmıştı
Köy kahvesinde politika yapmıştı
Yazılar çoğaltıp dağıtmıştı
Anarşist dendiğinde kulakları kızarıyor
Özgürlük denen bir yol vardı, yürümek istemişti o yolda
Gidebilmek için babasının onu göndermediği okula
Voltalarında bir adam, uykularında bir çocuk
O şimdi boynu bükük bir gelincik
Uzanır toprağa
Şiirlerin, acıların çiçeği, kan çiçeği gelincik


Mor örtüsünün altında ak saçları, yufka yürekli bir anacık
Şimdi onu hatırlıyorum...
Kuru tozun ortasında diz çökmüş
Resmini bağrına basmış, kanlı mintani öpüyor, kokluyor
Güneşe yaktırmamıştı onu buğday toplarken
Buz kesen gecelerde dondurmamıştı, göğüsleriyle sarmalarken
Üfleye üfleye ısıtmıştı onun minik ellerini
Ay ışığında doğurmuştu bebeciğini, kuyu kenarında
Cırcır böceklerinin yaygarasında çığlığın duymuştu
Yavrusu, yüreğinin ışığı, ekmeğinin katığı, anasının gözbebeği, yeşil dalı
O şimdi boynu bükük bir gelincik
Uzanır toprağa
Şiirlerin, acıların çiçeği, kan çiçeği gelincik


Cam sürahide, dağların sırtında, bir fotoğrafta görmeyeyim bir gelinciği
Adını duymam yeter
Yansır yaşamın kırıkları
Kanatır içimdeki kabuk bağlamış tüm eski yaraları
Bir sihirli çiçektir gelincik
Gül, aşkların ve sevdaların çiçeği
Zambak, yitirmenin ve geçmişin çiçeğidir
Defne, barışın ve umudun çiçeğidir
Gelincik bir başka, o acının ve hüznün çiçeğidir
Gelincik
Bir yaralı gönülün sesidir, haksızlığın feryadıdır
Gelincik, bir derviş çiçeğidir
Anadolunun ortasında tek başına durur, kayaların sırtında
Dikenlerin arasında, yol kenarında, bir göz gibi durur, kan ağlayan bir göz gibi
Bir yara gibi durur toprağın sırtında, kurşun deliği gibi
Bir ozanın kesilmiş dili gibi
Uzanır toprağa
Şiirlerin, acıların çiçeği, kan çiçeği gelincik




Murat Kayalı