İKİ ÇOCUK
İKİ ÇOCUK
iki çocuk aç ve sefil duruyor köşede lokantalarda yemek yiyen insanlar neşede iki çocuk ağlarken rüzgar saçlarını okşuyor bir anne şefkatiyle yüreğini dağlarken bir ışık doğuyor kör ve bulanık yediğiniz lokmalar sizi boğuyor geleceğimiz böylesine karanlık iki çocuk ağlıyor mu ne? yanaklarından süzülen yaşlar vicdanınızı dağlıyor mu ne? iki çocuk soğuktan titreyerek umutsuzca birbirine sarılmış buğulu bir akşamın uğultusu çöküyor şehre kol kola geliyor gece istismar edilecek çocuklar yine uykunuz rahat mı şimdi bu memleketi size veren kimdi onlar durgun onlar vurgun onlar aç ve çıplak kavimler kenti Ankara mal, mülk ve şöhrete tapan ihanetinizi unutmayacak iki çocuk umutsuzluğun içinde fırınlarda taze ekmek kokusu ellerinizde kebapların kokusu onların mideleri delik sizin yüreğiniz çelik iki çocuk soğuktan üşüyor gözlerinden sessiz sessiz yaşlar düşüyor biliyorum onlara iğrenerek bakıyorsunuz belki de bazen bir tokat çakıyorsunuz bilmediğiniz asıl şey kirlenen sizlersiniz onların sadece bedeni kirlenirken sizlerin ruhu kirleniyor üstlerinde ki elbiseler eski yırtıklardan vücutları görünüyor yağmur şiddetli ansızın birde rüzgâr insanlık yerde sürünüyor can dayanır mı buna? sokakta yatana iki çocuk kimsesiz, evsiz, barksız annesizliğin babasızlığın verdiği büyük acı içinde çaresizlik içinde iki çocuk dalgın iki çocuk bitkin iki çocuk umutsuz iki çocuk yaşıyor sokakta iki çocuk insanlığımızı unuttuğumuz toplumda bize insanlık dersi veriyor 11.11.1991 düzenleme 21.08.2009 Aradan 18 yıl geçmiş değişen ne Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi bu şiiri bilerek Ramazan’ın ilk günü ekledim belki biraz vicdanımız sızlar BU VESİLE İLE RAMAZAN AYI KUTLU OLSUN |