EBEM KUŞAĞI'MŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Dere kenarında çocuk olsam,balıklar önümden geçse,ben seyretsem..
Kalmadı kaybedecek hiç bir şeyim Terk ettiler bir bir tüm sevdiklerim Saf gibi her söylenilene kanıp aldanmışım Nerde hani? Çocukluğumdaki o masum bakışlarım Nerde?... Gülünce,yüzümde güller açtıran gülüşlerim Sevmediler işte... Hemde hiç sevmediler Uzaklaştılar ,ben sevdikce Ellerim vardı Minicik,tombul tombul Ayaklarım da öyleydi Somun ayaklı derdim anam Ayakkabılarım hep sıkardı O da sevmezdi beni Bir gün hasedinden çatlayıverdi.. Nasip olmadı parayla tanışmak Babamı da hiç sevmezdi Üç gün zor dururdu cebinde Dördüncü günü"Hadi bana eyvallah"derdi Paranın kaçışıyla toprakla tanıştı ayaklarım Nasıl sevindi,nasıl sevindi anlatamam Sevmezdi hiç aslını inkar etmeyi Hem hamurunu hem çamurunu çok severdi Bir kere terk etmeye başladımı sevdiklerin Muhallebi bile dişime düşman kesilir oldu Toprak can’mış,ana’ymış,en çokta yar’mış Sarıp sarmalar,can yakmazmış Yaktı...Hem de nasıl?... Topuklarıma topuklarıma vurdu Çatlatıp kanatıncaya kadar hemde... Kan dedim de.. Bir gün burnumdan kan geldi Gözüm zaten hazır,kan’a eşlik etmeye "Su döksen buhar olacak" "Güneş geçmiş buna"dediler Ne yaptım ben güneş’e Yeşilsin mi dedim? Yoksa,soğuksun,yakamazsın mı? Ya suya ne demeli? Sabunsuz akmaz bunun kiri diye, İllede gözümün düşmanını davet eder Ben en çok bulutları seviyordum Hiç naz etmezlerdi Ne dersem hemen o şekle giriverirler Arada bir öfkeden kararıp şimşek çaktığında Çok korkup ,bazen ağlardım Dayanamazdı,pişman olur ağlardı O da beni çok severdi Her ağladığında Bana Ebem kuşağı verir gülümserdi Şimdi sevdiklerimden eser kalmadı Daha o yaşımda davetsiz gelen nasır Misafir oldu ta baş parmağıma Üçü birlikte büyüdüler Tombiş ellerim,somun ayaklarım ve nasır... Kara gözlerime inat başım daha da dikleşti Kalmayınca kaybedilecek bir sevgili... Bir tek EBEM KUŞAĞI’m kaldı Onunda renkleri mi soluyor ne?... Yooooo,hiç yeşillenmeyin O, sadece bana ait ve Bana ait kalacak.... nerimanK 19/Ağustos/2009 |
selamlarımla...